Κορονοϊός και τέχνη του δρόμου
Από την πτώση του τείχους το 1989, η τέχνη του δρόμου έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του πολιτισμού στο Βερολίνο. Οι καλλιτέχνες το χρησιμοποίησαν ως μέσο έκφρασης, ενίοτε και πολιτικής έκφρασης, κριτικάροντας είτε τον φασισμό είτε γεγονότα που κατά καιρούς εγείρουν την κοινωνική αντιπαράθεση. Μετά την πτώση του τείχους 118 καλλιτέχνες από 21 διαφορετικές χώρες έφτιαξαν πάνω από 100 γκράφιτι στο τμήμα του εκείνο δίπλα στον ποταμό Spree. Η περιοχή σήμερα είναι γνωστή ως East Side Gallery και αποτελεί τη μεγαλύτερη έκθεση ανοιχτού χώρου στον κόσμο.
Παρόλο που οι τοιχογραφίες εκεί είναι πλέον μνημείο, το τμήμα του τείχους στην πλευρά του Μάουερπαρκ (Mauerpark), μποέμ σημείου συνάντησης πλέον της νεολαίας, αποτελεί ανοιχτό καμβά για τους καλλιτέχνες του δρόμου και βρίσκεται σε συνεχή φάση εξέλιξης, συντονιζόμενο με τον παλμό των συνεχών αλλαγών στην πόλη του Βερολίνου. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάποια έργα έχουν διάρκεια ζωής μόλις μερικές ώρες μέχρι να δώσουν τη σειρά τους σε καινούρια.
Την Τρίτη 17 Μαρτίου 2020 η Γερμανία έκλεισε τα σύνορά της σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσει το πρώτο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού που έπληττε τη χώρα. Το γεγονός αποτυπώθηκε την αμέσως επόμενη μέρα στο τμήμα του τείχους στο Μάρουερπαρκ από τον street artist B.S., έναν από τους πολλούς καλλιτέχνες δρόμου της Γερμανίας.
Το γκράφιτι του B.S. με τίτλο «My Corona» απεικόνιζε δύο δάχτυλα με γάντια που προσπαθούσαν να αγγίξουν το ένα το άλλο, κάνοντας παραλληλισμό με τη φημισμένη τοιχογραφία του Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιστίνα.
Καθώς τα μέτρα αναχαίτισης του ιού κλιμακώθηκαν έως τις 20 Απριλίου, πολλοί καλλιτέχνες επιχείρησαν να αφήσουν το στίγμα τους και να εκφραστούν με καυστικό τρόπο γι’ αυτό το φλέγον υγειονομικό, πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα.
Ένας από αυτούς είναι και ο Eme Freethinker, ένας Δομινικανός καλλιτέχνης που ασχολείται με την τέχνη του δρόμου για πάνω από δύο δεκαετίες, ο οποίος εμπνεύστηκε από τον κορονοϊό και άφησε τα δικά του γκράφιτι στο τείχος, τα οποία διατηρούνται –μέχρι στιγμής τουλάχιστον–, σε αντίθεση με το γκράφιτι του B.S., που δεν άντεξε πάνω από μία βδομάδα.
Οι καλλιτέχνες του δρόμου όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι η τέχνη δεν χρειάζεται τη μονιμότητα για να έχει απήχηση και αντίκτυπο στην κοινωνία. Το τείχος από μόνο του υπενθυμίζει την ιστορία της πόλης και ότι ο κόσμος καταφέρνει να ανακαλύψει την ομορφιά ακόμα και σε πολύ δύσκολους καιρούς.
